BLOM ZIET IETS - 03 | Besloten feest in het wit

[locatie: Nijmegen, Nederland]

Terug naar de zomer van 2012. Donald Trump bestaat nog niet. Er wordt gebouwd aan de nieuwe brug in mijn stad. Ik heb standaard een luiertas bij me.
In 2012 is het woord ‘papadag’ nog niet op de lijst met jeukwoorden terechtgekomen, en dus kan ik hier zonder gêne schrijven dat ik op de dag die ik hier bespreek mijn papadag beleef.



Het speeltuintje dat we bezoeken – één van de best verstopte geheimen van de wijk – ligt er droog bij. Geurloos gras, zandbakzand en stoeptegels zijn de bodembedekkers. De overheersende geluiden: een piepende wipwap en een kindje dat niet mee mag doen. Die twee van mij storen zich er niet aan en veroveren elk een schommel.
De huizen aan de aanpalende woonstraat zijn niet lelijk. Toch is het juist deze zijde van de speeltuin waar een hoge en weelderige haag een visuele barrière opwerpt tussen wonen en spelen. De rand aan de zuidzijde van het veldje wordt gevormd door de muren van een school annex wijkgebouw. Hier staan de meeste bomen.

Ik wil het hebben over de noordzijde. Daar zijn nauwelijks bomen en er is geen haag, maar wel een bankje. Ik zit erop. Het is zodanig geplaatst dat het een panorama biedt op de achterkant van een pand waarvan ik weet dat het aan de voorkant de aanduiding ‘café - zaal - billard’ heeft.
De enige markering van de erfgrens tussen de speeltuin en het achterterrein van het horecapand is een gaashekwerk, zo een van de firma Gelmo. Of Heras. Of B&G. Kies zelf maar.
Als je je ogen half dichtknijpt zie je niet eens dat er een hek is. Een ingang hier naar de speeltuin zou de volledige transparantie van het hek verklaren, maar er ís geen ingang. Sterker nog: het prikkeldraad bovenop verraadt dat wederzijdse verplaatsing van personen tussen de speeltuin en het café ongewenst is.
 
Toch biedt het gaas een open uitnodiging om een kijkje te nemen in de wereld van de cafébaas en zijn gasten. Althans, tot aan de muren. Waar de ramen niet werden dichtgemetseld zijn rolluiken neergelaten. Alle muren werden neutraal wit geschilderd. Spullen zijn bedekt met zeildoek.
Kijk gerust, je kunt toch niks zien!
Het feest is besloten en ik ben niet welkom. En dat moet ik goed kunnen zien.
 
N.B. het bewuste café sloot in 2016 zijn deuren. De plek is nog nauwelijks veranderd.

|  Datum: 2017-12-15  |  Labels: Observaties  Publicaties  Kunstprojecten  Blom ziet iets  |  Overzicht van alle publicaties  |



Reacties:



Reageren:



















   
zoeken volgende vorige