Anekdote 07 (Hele lange kelderraampjes)

In de oksel van de spoorlijn en de weinig drukke weg die daar met een laag, smal viaduct onderdoor gaat, staat een vrij eenzaam huizenblok. Het staat dicht op het spoor, leunt er bijna tegenaan. Ik zie dat aan deze kant van het blok een geluidsdichte gevel is. De enige ramen hier zijn de kelderraampjes. Helemaal beneden dus. De raampjes kijken uit op het hoge talud van de spoorlijn. Uitzicht op vertikaal gras – de horizon te hoog. Je zou de kelderraampjes moeten verlengen tot onder het spoor door...  'Ja, ik haal de kelderraampjes eruit, ga tunneltjes bouwen door het talud heen, en plak de raampjes aan het eind van die tunneltjes. Dan kijk je hier zo vanuit je kelder op de haven aan de andere kant van de spoordijk...'
Enthousiast geworden door het idee loop ik vlug door naar de auto. Er ligt geen schop in de kofferbak. Even later zingt Ben Harper over een gemiste kans.
 

|  Datum: 2012-05-10  |  Labels: |  Overzicht van alle publicaties  |

Reacties:

Reageren: